Podręcznik użytkownika Optima: typy optymalizacji

  1. Rodzaje optymalizacji optymalizacja: typy i właściwości Optima WIN ™ może optymalizować produkty na trzy sposoby. Uproszczona optymalizacja
  2. Normalna optymalizacja
  3. Optymalizacja pary

Rodzaje optymalizacji

optymalizacja: typy i właściwości Optima WIN ™ może optymalizować produkty na trzy sposoby.

Uproszczona optymalizacja

Uproszczona optymalizacja ma na celu oszacowanie zużycia materiału. Obliczana jest całkowita długość belek, a następnie do wyników dodawany jest procent wycofania zdefiniowanego przez użytkownika. Wynik jest podzielony przez długość bicza, co daje przybliżoną liczbę niezbędnych biczów. Cięcie mapy nie jest dostępne. Pozwala to szybko oszacować przybliżone zużycie materiałów. Ten rodzaj optymalizacji jest zalecany do dalszego zamawiania materiałów lub jeśli nie potrzebujesz mapy cięcia.

Normalna optymalizacja

Celem tej metody optymalizacji jest zminimalizowanie użytego materiału, który jest niezbędny do wytworzenia produktu lub grupy produktów. W zależności od parametrów optymalizacji istnieje minimalizacja odpadów lub pozostałości w magazynie.

Rys. 2,30. Karta do cięcia profilu (fragment)

W procesie optymalizacji wyliczane są wszystkie kombinacje wiązek tego samego artykułu lub materiału tego samego koloru (w zależności od rodzaju optymalizacji). Rezultatem jest podział bata na belki, przy których zużycie materiałów jest minimalne.

Przy normalnej optymalizacji uzyskujemy dane do tworzenia zużycia materiałów i wykres cięcia; optymalizacja: mapa zagnieżdżania; karta tnąca dla każdego profilu (patrz rys. 2.30 ). Mapa cięcia w Optima WIN ™ 8 jest przechowywana w bazie danych i może być używana w raportach. Algorytmy optymalizacji w Optima WIN ™ 8 zostały znacznie ulepszone, w wyniku czego skrócono czas optymalizacji i poprawiono jego wydajność.

Optymalizacja pary

Optymalizacja pary jest konieczna w przypadku specjalnych maszyn, które umożliwiają identyczne cięcie symetrycznych wiązek jednego produktu w tym samym czasie. Tylko produkty prostokątne można optymalizować parami. Imposty w nich są zoptymalizowane zgodnie ze schematem „standardowym”. W przypadku optymalizacji parami prostokątny kontur (rama i wszystkie drzwi oddzielnie) jest „podzielony” po przekątnej, zoptymalizowane jest cięcie połowy konturu, a następnie wyniki są stosowane do całego produktu.