Od listu do Baala HaSulama (nr 17): Ważne jest, aby zawsze polegać na lewej i prawej linii. Ponieważ zdarzają się przypadki, gdy „siedzenie jest bardziej korzystne niż poruszanie się”, aby nie zboczyć z drogi. W końcu ścieżka prawdy jest bardzo cienką linią.
Przede wszystkim musisz zadbać o właściwy kierunek, aby wykonywać tylko działania skierowane we właściwym kierunku, dokładne i klarowne. A jeśli nie jest dla mnie jasne, co mam robić, oznacza to, że nie mam właściwego kierunku. Jeśli jest dla mnie jasne, co należy zrobić, to nadal konieczne jest sprawdzenie, czy jest to właściwy kierunek.
Okazuje się, że cały ruch osoby nie jest w samych krokach, ale w wyjaśnianiu ich kierunku. Nie ma żadnych kroków naprzód - jest tylko wyjaśnienie kierunku, to się nazywa promocja.
Jeśli jestem w jakimś momencie i znajduję w nim kierunek, który prowadzi od tego do Stwórca potem w tym samym miejscu, do którego sięgam jedność ze Stwórcą. Okazuje się, że bez wychodzenia z tego miejsca robię właściwy krok naprzód. A dla mnie właśnie tam, w tym samym momencie, ujawniają się nowe warunki. A w nich muszę jeszcze raz zapytać, dokąd pójść, jak wykorzystać wszystkie warunki i połączyć, i do czego powinienem dojść. Jeśli zdecyduję, w jaki sposób ta akcja powinna się odbyć, oznacza to, że w tym momencie ujawniłem jedność i nie muszę ruszać się nigdzie indziej.
Kroki postępu nie są ruchem po drodze, ale raczej ustanowieniem coraz bardziej poprawnej postawy, perspektywy, tendencji w tym samym punkcie: osiągnięcia jedności, połączenia. Nazywa się to ruchem po drodze.
Z lekcji na temat listu Baala Sulama z dnia 24.04.2013
Poprzednie posty na ten temat:
Przenikać nowy świat przez oko igły
Niebezpieczne puste obowiązki
Główna szybkość lub głębokość analizy?